Overige publicaties

De tekst van dit boekje ziet nu voor de tweede keer het levenslicht; de eerste keer, ruim 150 jaar geleden, in een grote boerenhoeve in Grevenbicht, een Limburgs Maasdorp; de tweede keer in Neerharen en Geulle, eveneens Limburgse Maasdorpen. De beide schrijvers hadden niet alleen een gemeenschappelijke taal en herkomst gemeen, maar ook een passie voor schapen.

Het al meer dan vijfenzeventig jaar beoefenen van de biologische en geologische wetenschappen binnen het Natuurhistorisch Genootschap in Limburg, nodigt uit kennis te maken met de achtergrond daarvan en de schriftelijke sporen die het heeft achtergelaten onder de aandacht te brengen.  De geschiedenis van het Natuurhistorisch Genootschap in Limburg is beschreven over de periode 1910-1985.  

De Studiegroep Onderaardse Kalksteengroeven (SOK) van het Natuurhistorisch Genootschap in Limburg houdt zich al meer dan 25 jaar actief bezig met het onderzoek en de beschrijving van de bijzondere waarden van de groeven. In samenwerking met andere organisaties heeft de SOK het initiatief genomen voor een project voor herstel en beheer van de onderaardse kalksteengroeven.

‘Bijdrage tot de historische ecologie van de Limburgse Kempen (1910-1950)’ van Joël Burny is een samenvatting van een grote reeks gesprekken die met 96 oudere inwoners in de Belgisch-Limburgse Kempen zijn gevoerd. Deze gesprekken gingen over het traditionele gebruik van heiden en beekdalgraslanden, waardoor er een beeld is ontstaan van het functioneren van het landschap in het begin van de 20e eeuw. Dit is de periode vóór de mechanisatie van de landbouw en vóór het grootschalige gebruik van stikstofrijke mest.

Op tal van plaatsen in het boerenland komen en kwamen hagen voor. Op de zandgronden was de haag vaak op een wal geplant. Omdat informatie over rol, oorsprong en beheer van deze landschapselementen ontbrak, zijn oudere inwoners hierover ondervraagd. Hagen waren rond de akkers geplant; ze hadden verschillende ecologische functies. Uit de hagen werden regelmatig takken gehakt die dienden bij het broodbakken. Naast hakhout op lage posten, stonden in hagen en houtkanten overal te lande ook knotbomen. Vooral knotwilgen in het rivierenland zijn bekend. In de Kempen – zoals te Lummen – ging het vaak om knoteiken. Dit boek geeft ...

De natuurlijke eenheid van het grensgebied is de basis van het boek “Natuur voor elkaar” met de beschrijving van 21 natuurgebieden binnen het Grenspark Maas-Swalm-Nette. Het boek is door de Stichting Natuurpublicaties Limburg uitgegeven en een initiatief van Kring Roermond van het Natuurhistorisch Genootschap en het D-NL Grenspark Maas-Swalm-Nette. Meer dan 40 vrijwillige auteurs en fotografen hebben een bijdrage geleverd. Een Nederlands-Duits redactieteam heeft het boek vertaald en gerealiseerd. Sponsoren hebben financieel bijgedragen om het boek ...

Bij de Stichting Natuurpublicaties Limburg is een prachtig nieuw boek verschenen over de Geleenbeek. De ondertitel ‘Beleef de natuur in verandering’ geeft uitstekend de inhoud van het boek weer. Van een rechtgetrokken zwarte mijnwaterbeek is de Geleenbeek weer een slingerende blauwe ketting langs groene natuurparels geworden. In dit 360 pagina’s dikke boek worden natuur en landschap van de Geleenbeek uitgebreid beschreven.

De Bemelerberg, een natuurreservaat in Zuid-Limburg van zo'n zeven hectaren groot, is een in vele opzichten belangwekkend gebied. In 1942 verwierf de stichting Het Limburgs Landschap de Bemelerhei- plaatselijk van oudsher "De Hei" genoemd- in eigendom, daartoe aangespoord door wijlen prof. dr. J. Heimans die tijdens zijn vakanties in Bemelen onder de indruk geraakt was van de overweldigende floristische rijkdom van her gebied.

De Meinweg geniet vooral bekendheid vanwege zijn landschappelijke, geologische en biologische waarde. Hierdoor verkreeg het gebied op 8 juni 1995 de officiële status van Nationaal Park. Door de diversiteit aan structuren, natte en droge delen, bosrijke gebieden en open heidevelden komen er vele soorten planten en dieren in het gebied voor.

De meeste mensen kennen Kerkrade als mijnstad met haar verleden dat gekenmerkt werd door mijnschachten, steenbergen en koloniën. De mijnsluiting ligt echter alweer 40 jaar achter ons. De zwarte mijnsteenberg Berenbos werd afgedekt met schone grond en bebost. De verlaten bruinkoolgroeves Herman en Anna ontwikkelden zich tot een wandelgebied. De Worm, grensriviertje met Duitsland, kreeg meer ruimte en erlangs ontstond een vrijwel natuurlijk ooibos met een rijke flora en fauna. In de Anstelvallei ontstond het enige stuwmeer van Nederland, omgeven door prachtige hellingbossen. Daarnaast werden de bossen die in ...

De op 25 juli 1865 in Maastricht geboren amateuronderzoeker en onderwijzer Jac. P. Thijsse heeft als natuurbeschrijver bij het Nederlandse volk een brede belangstelling weten te wekken voor natuur en natuurstudie. Tot zijn belangrijkste en meest gelezen publicaties behoren ongetwijfeld de tussen 1906 en 1938 verschenen negentien beroemde Verkade-albums. In een van die Verkade-albums ("Onze Groote Rivieren"uit 1938) beschrijft Thijsse een wandeling langs de monumenten en stadsmuren, door het Stadspark en langs het stadsgroen van Maastricht.

Deze publicatie, die handelt over de plantengroei van de (overblijfselen van) oude stadswallen en vestingwerken van Maastricht, presenteert een wandeling langs de meest waardevolle stads-biotopen die se historische binnenstad van Maastricht rijk is. De publicatie gaat in op de ecologische waarde van de diverse locaties waarbij zowel de cultuurhistorie, het abiotisch milieu als het biotisch milieu ter sprake komen.

Op 15 december is het ruim 200 pagina‘s dikke boek “Natuurlijk Roermond, ontdek de groene gemeente Roermond” verschenen. Onder leiding van Math de Ponti, Olaf Op den Kamp, Wouter Jansen en Wilbert Dekker hebben 14 auteurs 16 natuurgebieden in de gemeente Roermond beschreven.