Fotopresentatie Vogels in Georgie door Pieter Elbers en Jos Hoogveld
Georgie is een vrij klein land dat aan de zuidkant van de Kaukasus ligt. Het grenst aan de zuidwest kant aan Turkije en aan de noordkant aan de “grote broer” Rusland. Tot in de jaren ’90 was het deel van de Sovjet Unie. Eeuwenlang was het een Christelijk rijk tussen Islamitische rijken. De laatste jaren staat het bij vogelaars in de belangstelling vanwege de sterke trek langs de Zwarte Zeekust, met name rond Bakumi in het zuid-westen. Verder zitten er in de Kaukasus een aantal aparte vogels. Daarnaast is de Kaukasus ee n machtig gebergte. Ook de ontoegankelijkheid van het land tot voor kort maakt het mysterieus.
Genoeg reden voor onze “voorjaar vogelreisgroep” om in de eerste helft van mei 2015 hier op expeditie te gaan. De eerste week waren we met 5 personen (Pieter Elbers, Hans Custers, Herman Smits, Jules Bos en Jos Hoogveld). De tweede week waren we met ons tweeen (Jules en Jos). Na aankomst gingen we met een stevige en grote huurauto naar de Kaukasus. In de plaats Stefansminda overnachtte we in een studentenverblijf. Dit lag aan de rand van de plaats. Vanaf het balkon waren Kaukasische berghoeders te horen en Kaukasische korhoeders te zien! Op loopafstand zaten grote roodmussen, een soort die alleen in de Kaukasus voorkomt. Er zate ook veel beflijsters. Bij de rivier zaten verschillende witkruinroodstaarten, ook een echte Kaukasussoort. Elders waren bijzondere vogels te zien (en soms te fotograferen) als rotskruipers, roodvoorhoofdkanaries, rode rotslijster, verschillende soorten gieren, strandleeuweriken). De sneeuw was aan het smelten, maar soms kwam er weer een pak bij.
Het tweede gebied dat we bezochten was het zuid-oosten van Georgie. Hier is het warmer en droger. Eerst overnachtten we in Dedopolis. Via een heuvelig graslandgebied gingen we naar een stuwmeer. Hier zaten veel trekkende ortolanen. Er riep een frankolein. Helaas wiste we toe niet dat we vlak bij moddervulkanen waren, zodat we die gemist hebben. Er moeste veel goudjakhalzen zitten. Helaas hebben we ook die niet gezien.
Bij het bezoekerscentrum in de stad konden we toestemming krijgen het nationaal park Vashlovani te bezoeken en er in eenvoudige huisjes te overnachten. Door een verkeerde afslag kostte het de nodige moeite bij de huisjes te komen. Een deel va de weg ging door een droge beekbedding. Bij de huisjes waren oa nachtzwaluwen te horen. Er zaten vrij veel kleine klapeksters en regelmatig rooodkopklauwieren.
Het volgende reisdoel was het merengebied Javakheti, op de grens met Armenie en Turkije. Gebied ligt op een hoogvlakte op bijna 2000 m hoogte. De winters zijn er koud en lang. Er wonen vooral Armeniers. Op de meren oa pelikanen (vooral kroeskop), roodhalsfuten, enkele kraanvogels en wat steltlopers. Jules beet zich vast in een groep grauwe kiekendieven. Er was een dorp waar tientallen ooievaars broedden.
De eerste week zat erop en we brachten de minder reislustigen terug naar Tbilisi. De stad bleek boven verwachting mooi. De botanische tuin bleek een kloof met een beek waar zelfs een waterspreeuw broedde. Jules en ik gingen nogmaals aar de Kaukasus en daarna naar de Zwarte zeekust. In de moerassen daar zaten plaatselijk veel reigers (vooral purper). In de Zwarte zee waren regelmatig dolfijnen te zien.
Een mooi en interessant land. De reis heeft weer veel mooie ervaringen en foto’s opgeleverd.