Hoeve de Bek ligt op een bijzondere plek. De meanderende Geul stroomt hier voorbij en op een steenworp afstand ligt de monding van Selzerbeek in de Geul. Even verderop waakt de Gulperberg als een oude reus onafgebroken over de historische hoeve in het dal.
ARK had de eer om in dit gebied bij te dragen aan de ontwikkeling van het landschap, een landschap met méér natuur. Het is een ontwikkeling die past bij de opgaven van de 21-ste eeuw en een logisch vervolg is op de 20ste eeuw, toen men zich minder zorgen maakte over thema’s als klimaatverandering en stikstof. Het werk van ARK rond Hoeve De Bek begon in 2016.
Aankoop Hoeve de Bek
In 2016 was ARK in de gelegenheid om Hoeve de Bek met omringende landbouwgronden te kopen van de familie Baars. Dit leidde tot een reeks van ontwikkelingen. Zo deed de fam. Schuurman, pachter van de grond en bewoner van de hoeve, afstand van de pacht en kocht de oude boerderij. Deze werd gerestaureerd en kreeg een nieuwe bestemming.
Ook de gronden kregen een nieuwe bestemming en/of een nieuwe eigenaar. Een deel van deze grond kreeg van de provincie Limburg onmiddellijk de bestemming natuur. ARK leverde deze bij een grote grondruil in 2018 door aan Natuurmonumenten, Limburgs Landschap en Staatsbosbeheer. Ook de gemeente, het waterschap en een agrariër namen grond over. Sommige grond behield de familie Schuurman zelf. Van een groot perceel op de oostflank van de Gulperberg (15 ha) bleef ARK tijdelijk eigenaar. Dit stuk ging in 2021 alsnog naar Natuurmonumenten.
Maisakkers omgetoverd naar bloemenweides
Zo’n 20 hectare op de Gulperberg (waaronder de bovengenoemde 15 ha), gelegen links en rechts van de Bergweg, waren tot 2016 nog (mais)akker. ARK vormde de twee akkers in 2017 om naar grasland met struinpaden. Het volgende voorjaar was helaas erg droog, waardoor niet het ingezaaide gras welig tierde, maar onkruiden zoals melde en akkerdistel. De vogeltjes waren er bijzonder blij mee, maar aangrenzende agrariërs minder.
Op dit grasland liet ARK in 2019 en 2020 struweelhagen planten, zowel langs de buitengrenzen als ook binnenin, parallel aan de hoogte lijnen. De helling zou al snel een nieuwe aanblik krijgen, vergelijkbaar met de Wahlwiller Graven. Ondertussen nam Natuurmonumenten het initiatief om maaisel (met zaad) van kalkgraslanden in de omgeving, over de percelen te verspreiden. De gekiemde kalkgraslandplanten profiteerden enorm van de droge zomers. Door de droogte bleven de grassen klein. Zonder concurrentie van de hoge grassen, stonden ze fier hun mannetje. Een zee van bloemen als margriet, ratelaar, knoopkruid en rode klaver was het resultaat. Zelfs de zeldzame klavervreter (een parasiet op klaver) was van de partij.
Dankzij de struinpaden kan iedereen, bewoners en toeristen, hiervan intens genieten. Dankzij het gevoerde beheer zullen de weides zich steeds verder ontwikkelen.